انتظار در درجه نخست ویؤه حیات و زندگی است ماهیت زندگی انسان با انتظار و امید به آینده عجین شده است به گونه ای که بدون انتظار زندگی مفهومی نداردو شور و نشاط لازم برای تداوم آن در کار نیست . حیا ت حاضر و کنونی ظرف پویایی تلاش و حرکت به سوی فردا و فرداهاست و این چنین حرکت و پویایی بدون عنصر انتظار ممکن نیست.
هر انسان زنده ای که در انتظار های خویشبه تداوم حیات می اندیشد و بقای خویش را انتظار دارد تمام حرکت و سکون خویش را در راستای این انتظار و در جهت متناسب با تداوم حیات قرار میدهد ولذا در روایات اسلامی می بینیم که انتظار فرج از افضل اعمال امت پیامبر شمرده شده است.یعنی ویؤگی انتظار در عمل در راه رسیدن به حیات است.شاید یکی از علل این گونه آموزش ها این بوده است که پیروان مهدی (ع) بکوشند تا خود را به امامشان نزدیک کنند و مانند او بیندیشند و امت با امام در انتظار به سر ببرند زیرا امام نیز در انتظار ظهور خود به سر میبرد.
آری! امام مهدی(ع) در چنین انتظاری به سر میبرد و با چنین ایمانی در این شب یلدای زندگی استوار و تزلزل ناپذیر ایستاده است و جامعه منتظر و امت چشم به راه نیز باید این ویژگیها را در امام موعود و منتظر خود نیک بشناسد و تا حد امکان مانند خود او در انتظار باشد.